فاطمه معتمد آریا :در این موقعیت بزرگداشت برای من ضرورتی ندارد
تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۵۵۵۴۹۱
قرار است در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر بزرگداشتی برای معتمدآریا برگزار شود. این بازیگر به همین بهانه در گفتگویی با ستاد خبری جشنواره فجر درباره سینمای ایران صحبت کرده است.
فاطمه معتمدآریا با ایفای نقش‌های متعدد و متنوع به یکی از چهره‌های برجسته سینما در چند دهه اخیر بدل شده است. بازی در «روسری آبی»، «گیلانه»، «همسر»، «مسافران» و «اینجا بدون من» نمونه‌هایی از هنرنمایی این بازیگر باسابقه به شمار می‌آید که در خاطر بسیاری از دوستداران سینما ماندگار شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
معتمدآریا همچنین از بازیگران نامی و رکورددار در کسب سیمرغ جشنواره فیلم فجر به شمار می‌آید و آثارش در این رویداد سینمایی بسیار دیده شده است.
قرار است در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر بزرگداشتی برای معتمدآریا برگزار شود و این مناسبت فرصتی را فراهم کرد تا ستاد خبری جشنواره گفت‌وگویی با او داشته باشد.
ارتباط و حمایت از جوانان سینمای ایراناگر بنا باشد ۱۰ شخصیت ماندگار سینمای ایران را در چند دهه اخیر نام ببریم اسامی بسیاری در ذهن‌مان مرور خواهد شد اما قطعا نام فاطمه معتمدآریا نیز در میان آن‌ها می‌درخشد، این بازیگر درباره این مسئله و همچنین در پاسخ به اینکه با کدام یک از شخصیت‌هایی که بازی کرده هنوز همراه است، توضیح داد: «ما سینما را با شکلی بسیار همراه و هم‌خانواده در دهه ۶۰ آغاز کرده و جلو بردیم، من از آن خانواده‌ای که باهم شروع کردیم تقریبا با هیچکدام در ارتباط حرفه‌ای نیستم زیرا که همه پراکنده شدند.»
او ادامه داد: «فقط من مانند یک حشره سخت‌جان هرچه حشره‌کش را قوی‌تر کردند، محکم‌تر شدم و ادامه داده و می‌دهم، این روزها ارتباطم بیشتر با نسل جوانی است که وارد سینما شدند و بی‌حمایت هستند مانند فیلم «جان‌دار» که دو جوان ۲۴ ساله کرمانی آن را ساختند، سن کمی دارند و پولی برای پرداخت ندارند، همچنین از امکان حمایت فرد یا سازمانی برخوردار نیستند و تنها کار خوبی انجام داده و سینما را به خوبی می‌شناسند. در نتیجه من با این نسل و جوانانی که وارد سینما شدند بیشتر در ارتباط هستم تا آن بدنه‌ای که باهم سینما را آغاز کردیم و جزو افتخارات سینما هستند.»
گلایه از چرخه معیوبی که به اسم اقتصاد به سینما وارد شدمعتمدآریا با تاکید بر به اینکه سینمای امروز ایران وجه اقتصادی ندارد در این باره گفت: «سینمای ما و ۹۹ درصد افرادی که در آن فعالیت می‌کنند بدهکارند و یک درصدی هم که به عوامل فیلم بدهی ندارد، درصدی هستند که از جای دیگر پول آورده و بین خودشان و برای خودشان می‌چرخانند و این پول را جمع و جور کرده و کار می‌کنند.»
او ادامه داد: «تعریف اقتصادی برای سینمای ما وجود ندارد، به خصوص در چند سال اخیر. به هر جهت سینما مجبور است روی پای خود بایستد. اما ترازهای متفاوتی را بدون آنکه تناسبی با سینما داشته باشد وارد این حوزه کردند و در تلاش هستند تا بار اقتصادی را بالا ببرند اما باعث سقوط آن می‌شوند و سینما در نهایت مجبور است روی پای خود بایستد.»
معتمدآریا با اشاره به چرخه معیوبی که به سینما راه یافته است، بیان کرد: «چرخه معیوبی در زمینه اقتصاد در سینمای ایران وجود دارد که قبلا نبوده و نباید باشد و هیچ ربطی هم به اقتصاد سینما ندارد زیرا که سینمای ما شریف، محترم، ارزشمند و بدون هیچگونه بهره‌برداری مالی غیرعادی است و اقتصاد درونی سلامت در آن وجود دارد و آن چیزهایی که به آن وصله کرده‌اند را باید جدا کرده تا دوباره به سر جای خود بازگردد.»
این بازیگر باسابقه همچنین گفت: «اقتصاد فعلی که نام آن را اقتصاد سینما می‌گذارند یک سرمایه تحمیلی به سینماست، مثل همه نقاط شهر که نگاه می‌کنیم پر است و همه آن‌ها اقتصاد معیوبی هستند که ریشه‌شان را به سینما کشانده و مانند مار دور این حوزه پیچیده و در حال خفه کردن آن هستند. البته فکر می‌کنم خیلی زود توسط سینماگران این مار قیچی می‌شود.»
بیشترین بزرگداشت را مردم برایم گرفتندبرگزاری بزرگداشت هنرمندان با سابقه سینمای ایران به پاس یک عمر فعالیت هنری و زحمتی که برای این عرصه کشیدند یکی از مهم‌ترین بخش‌های جشنواره فیلم فجر به شمار می‌آید که خاطرات شیرین گذشته را یادآوری می‌کند.
معتمدآریا که قرار است در جشنواره امسال بزرگداشت او برگزار شود، نظر خود را درباره این موضوع بیان کرد: «من نباید در این باره سخن بگویم ولی حقیقتا خیلی فکر نمی‌کنم که این بزرگداشت ضرورتی برای من داشته باشد، آن هم الان و در این موقعیت. در سی و چند سالی که فعالیت داشته‌ام بیشترین بزرگداشتی که می‌توانسته برایم اتفاق بیفتد از طرف مردم که از فیلم‌هایم استقبال کردند رخ داده است.»
او با اشاره کارنامه فعالیتش، ادامه داد: «خیلی دلم می‌خواست آن موقع که اجازه کار نداشتم و حتی اسمم را در سینما مجاز نبودند بیاورند، زمانی که فیلم‌هایم را از جشنواره حذف می‌کردند یا اجازه نامزد شدن به هیچ فیلمم را نمی‌دادند برایم بزرگداشت می‌گرفتند. آن زمان خیلی احساس امنیت می‌کردم ولی الان نمی‌خواهم بگویم که حس خیلی خوبی ندارم زیرا که وقتی احسانی به آدم می‌شود دور از انصاف است که آدم به آن ارج ننهد اما این بزرگداشت، بزرگداشتی نیست که الان برایم ضروری باشد.»
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۵۵۵۴۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کدام فیلم‌های سینما به جامعه کارگری ادای دین کردند؟
به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، فیلم‌های سینمایی با محوریت کار و کارگر که در طبقه‌بندی ژانر اجتماعی قرار می‌گیرد، همواره با اقبال مخاطب مواجه بوده است، فیلم‌هایی که افزون‌بر تصویر کردن دغدغه و روزگار پر محنت این قشر تلاش‌گر، در دل قاب‌های سخنگوی خود روایتگر آسیب‌های اجتماعی نیز بوده‌اند.
گرچه سینمای کارگری در ایران به‌دنبال سینمای نئورئالیسم ایتالیا پیش از وقوع انقلاب اسلامی کلید خورد، اما دیری نپایید که با گذشت سال‌های نه چندان طولانی از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، سینمای کارگری رنگ بیشتری به خود گرفت؛ سینمایی که گذشته از سهراب شهیدثالث و کامران شیردل تا پیش از نیمه دوم دهه ۵۰، خسرو سینایی، عباس کیارستمی، رخشان بنی‌اعتماد، کیانوش عیاری، ابوالفضل جلیلی، اصغر فرهادی و سعید روستایی را در دایره مهم‌ترین فیلمسازان خود از بعد از وقوع انقلاب می‌بیند.
در کنار فیلم‌هایی چون «نگهبان شب» و «جنگ جهانی سوم» از رضا میرکریمی و هومن سیدی که مهم‌ترین نماینده‌های آثار کارگری اخیر سینمای ایران شمرده می‌شوند، از «به‌آهستگی» مازیار میری، «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» وحید جلیلوند، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «شیفت شب» نیکی کریمی، «پنج ستاره» مهشید افشارزاده و «ساعت ۵ عصر» مهران مدیری می‌توان از دیگر آثار عرصه یادشده یاد کرد.
همچنین مجید مجیدی با «آواز گنجشک‌ها»، علی رفیعی با «آقا یوسف»، بهرام توکلی با «اینجا بدون من»،جمشید محمودی با «چند متر مکعب عشق»، احمدرضا معتمدی به واسطه «آلزایمر» و منوچهر هادی به‌واسطه «کارگر ساده نیازمندیم»، از جمله دیگر کارگردانانی هستند که با ساخت فیلم‌های یادشده در تولید آثار سینمای کارگری دستی بر آتش داشته‌اند.
البته پیداست که در برخی از آن‌ها نظیر «جدایی نادر از سیمین»، نقش کار و کارگر، محوری و موضوع اصلی نیست اما به نوبه خود بر آن بودند تا ادای دینی به این صنف آسیب‌پذیر جامعه داشته باشند.
به هر روی سینمای ایران به واسطه دغدغه و ذوق سینماگرانش همواره بر آن بوده تا در کنار سایر متعلقات آثار اجتماعی، موضوعات کار و کارگری را نیز به کانونی از تصاویر قصه‌گو بدل کند. که در این زمینه گامهای خوبی نیز برداشته است.
انتهای پیام/
جاده کندوان یک طرفه شد